De Grampions
We zitten in de Grampians; een gebied in het binnenland met beboste bergen tot zo’n 1200 m. Voor ons huisje in het natuurpark grazen drie kangaroes; het bos zit vol met vogelgeluiden. Ik werk het reisblog een beetje bij en kom de video van Carraras tegen met de Nessun Dorma uit de opera Turandot van Puccini die we in Sidney zagen. Ik zet de muziek nog eens op, echt een prachtig nummer. Als het stuk net aanstaat landt een grote, witte kakatoe op het terras en blijft gewoon zitten. Zijn witte kuif spreidt zich in 5 goudgele delen en gaat dan naar voren, heel mooi. Als Carraras uitgezongen is vliegt ie weer weg; kennelijk goed muzikaal gevoel.
Eerder op de dag in een mooi oud vulkaanlandschap emoes op het pad tegengekomen; verder een grote hagedisachtige, en de allereerste kangoeroe. Dus we kunnen afvinken.
De Grampions zijn beboste bergen met hele stukken kaal zwart zandsteen (volgens de gids hebben ze miljoenen jaren van erosie weerstaan); de wandeling naar de Pinnacle is maar iets meer dan 2 kilometer, maar ik denk dat we wel 400 hoogtemeters maken. We zijn er niet echt op gekleed; zeker de schoenen niet en te weinig water en eten. Als Ien boven is wil ze niet meer terug, maar er gaat geen bus hier.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}