Vanuit Margaret River gaat de reis verder langs de westkust; fraaie zand- en rotsstranden met daarachter eucalyptus wouden. We moeten natuurlijk naar de punt van Zuidwest Australië, waar de Indische Oceaan de Zuidelijke Oceaan ontmoet. Het heet Cape Leeuwin, naar het VOC schip dat hier schipbreuk geleden heeft. Daarna het dorp Agusta, en later Pemberton. Als we mensen spreken móet je deze stadjes gezien hebben, maar nadat je er drie keer doorheen bent gereden vraag je je nog steeds af of dit het plaatsje is en wat het bijzondere? Er staan wel een paar oudere huizen. In Northcliffe, ook zo’n plaatsje, waar mensen werden tewerkgesteld voor de ontginning van bossen, nog een paar gammele schuren, een fraai onttakeld ‘Crafthouse’, en het lijkt erop dat het dorp nu door nieuwe hippies is overgenomen. Tenslotte komen we aan in Walpole/Nornalup, een nationaal park. Hier komen diverse riviertjes uit in een binnenmeer dat in open verbinding staat met de Southern Ocean. Volgens de mevrouw van het Info Center moeten we met een cruise meedoen, door een unieke watergebied waar je niet zonder gids mag komen. Nu is het woord cruise enigszins gechargeerd; we zitten op een stalen bak, waar een huif overheen is gebouwd, en er staan banken in. Zo’n 20 mensen hebben zich ingescheept na het uitgebreid schoonmaken van je schoenen tegen ziektes. Daarna voltrekt zich een waar spektakel; we worden getrakteerd op een one man show van een zekere Gary Muir; waarschijnlijk een bioloog, maar het gaat ook over geologie, geschiedenis, antropologie. Het is een eerste klas komiek, die vertelt over de komst van zijn great great grandparents, zijn neven (waarvan er kennelijk ook een paar op de boot zitten), over de ontwikkeling van het gebied en de ruzies tussen boeren (die uiteindelijk oplosten doordat ze gezamenlijk tegen het vuur moesten vechten. Hij rent door de boot, naar steeds andere stapels met geplastificeerde foto’s, waar hij de juiste uit moet zoeken, met familie er op, de oude boeren, de Fransman Balanger en de maat van Trotsky die hierheen is gevlucht en waarvan een serie foto's zijn gevonden.. Daarna gaat het over de geologische ontstaansgeschiedenis, over de ontwikkeling van soorten, waarbij hij als in een quiz het publiek in tweeën heeft gedeeld. Voor de puntentelling heeft hij in het midden een tafeltje met een wereldbol; dat schuift hij naar links of rechts afhankelijk van wie er wint. Voor het op elkaar stoten en het weer losraken van de werelddelen stopt hij een koala, een kangoeroe, een wombat en willekeurig andere dieren bij elkaar en laat ze weer achteloos in de boot achter. Tenslotte komt hij bij de ontwikkeling van de voortplantingsorganen bij dieren en kangoeroes uit. Daarvoor heeft hij een hoosslang gepakt waarvan het uiteinde door zijn neef links wordt vastgehouden en de andere kant door zijn oom rechts. Het midden houdt hij zelf vast, samen met een emmertje. Daarin zitten dan weer twee snorkelslangen, en het geheel wordt gecompleteerd met een plantenspuit die met zijn spuitmond aan de emmerrand hangt. Dit is volgens hem zoals het allemaal begon met de voortplantingsorgaan. Het publiek ligt ondertussen onder bank van het lachen. Als hij vraagt waar wij vandaan komen, Leiden, wordt hij lyrisch, want daar is het waar het allemaal begon: Leiden University, daar zijn de grote wetenschappelijke studies gedaan, hij heeft Maxima en Willem Alexander ontmoet, op de Olympische Spelen van Rio in het Heineken huis, is een vriend van onze zeesurfster Lianne de Geus, etc. etc. het is een spektakel. Bij het verlaten van de boot vraagt een jongetje van 7 aan hem: houdt u nooit op met praten?